ابداع اسفنج هایی که سرطان را از بین می برند!
تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۱۱۸۹۱
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، در تست های انجام شده روی موش ها، این ابزارها به بهبودی منجر شده و از رشد بیماری و گسترش سرطان جلوگیری کرده است.
سیستم ایمنی بدن انسان جبهه ای قدرتمند در مقابل پاتوژن ها و بیماری ها است اما یک دسته از سلول های ایمنی به نام سلول های تی Tregs وظیفه دارند از سلول های سالم بدن محافظت کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متاسفانه گاهی اوقات تومورهای سرطانی این فرایند را تغییر می دهند و از آن برای محافظت از خود در برابر سیستم ایمنی بدن استفاده می کنند.
چنین روندی سبب می شود سلول های Treg به هدفی مهم برای درمان بیماری تبدیل شوند. در تحقیقات پیشین محققان روش هایی برای تنظیم دوباره Treg ها و تبدیل آنها به سلول های ایمنی از بین برنده سرطان طراحی کردند.
هرچند کاهش سطح Treg سبب می شود بیماری سرطان در بدن وضعیت شکننده تری داشته باشد، اما اگر به طور کلی سطح آن کاهش یابد ریسک اختلالات خودایمنی را نیز به همراه دارد.
بنابراین در تحقیق جدید، پژوهشگران یک روش نوین برای پاکسازی سلول های Treg در منطقه اطراف تومور ابداع کردند. به طور دقیق تر آنها دستگاهی به نام SymphNode ابداع کردند که در اصل یک اسفنج زیست تجزیه پذیر و به اندازه پاک کنی است که بالای مداد قرار دارد.
اسفنج مذکور از ماده ای مشابه هیدروژل به نام آلیژنات تولید شده و حاوی داروهایی است که نه تنها Tregها، بلکه برخی سلول های تی دیگر که آنتی سرطان هستند را نیز مسدود می کند. هنگامیکه SymphNode کنار تومور ایمپلنت می شود، فعالیت خود را با آزادسازی بار دارویی آغاز می کند.
محققان این سیستم را در موش های مبتلا به سرطان سینه و ملانوما آزمایش کردند و به نتایج خارق العاده ای دست یافتند. اسفنج مذکور در ۸۰ درصد موش های مبتلا به سرطان سینه اندازه تومورها را کاهش داد و در ۱۰۰ درصد موارد از متاستاز بیماری جلوگیری کرد.
همچنین دستگاه از رشد تومور ثانویه در نقاط دیگر بدن نیز جلوگیری کردند. در مقابل موش های گروه کنترل که با این روش درمان نشدند همگی پس از چند هفته فوت کردند زیرا سرطان به مغز و غدد لنف آنها سرایت کرده بود.
از سوی دیگر با کمک این روش تومورهای سرطانی در ۱۰۰ درصد موش های مبتلا به ملانوما کاهش یافت و در ۴۰ درصد موش ها تومور به حدی کوچک شد که قابل ردیابی نبود. همچنین بدون در نظر گرفتن سرطان، طول عمر موش های درمان شده نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافت و ۲ برابر موش های درمان نشده با این روش بود.
تست نهایی ۱۰۰ روز پس از شروع درمان انجام شد و محققان تومور ثانویه ای را به موش هایی تزریق کردند که با کمک SymphNode از سرطان سینه نجات یافته بودند. تومورهای جدید رشد نکردند و همین امر نشان داد سلول ایمنی بدن موش ها قادر به مقابله با آنها است.
این تحقیق در ژورنال «نیچر بیومدیکال انجینرینگ» منتشر شده است.
کد خبر 5678509منبع: مهر
کلیدواژه: تحقیقات علمی سرطان نوآوری آزمایشگاه نوآوری حاکمیت سایبری شرکت دانش بنیان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات معاونت علمی فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری فناوری فضایی تحقیقات علمی اقتصاد دیجیتالی شبکه اجتماعی تیک تاک سرطان فناوری نانو سازمان فضایی ایران شبکه ملی اطلاعات حسگر موش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۱۱۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یافته‌های پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران
فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. یافته‌های پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.
به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.
در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.
پیشرفت این بیماری می‌تواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلول‌ها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق می‌افتد که منجر به بی‌فایده شدن دیالیز برای بیماران می‌گردد.
فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق می‌افتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.
نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران می‌گردد.
یافته‌های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.
انتهای پیام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان